Araştırma Makalesi
THE BASIC FACTORS BUILD THE AUTHORITY OF FOUR SUNNI ISLAMIC LAW SCHOOLS’ LEADERS -AN ANALYSIS ON THE RELATIONSHIP BETWEEN AUTHORITY AND TRUST
Öz
In Islamic history, four sunni law schools are
called with the names of their leaders. In this respect, the question “why are
these persons accepted as imam-leader by Islamic society” is arised. In this
article, we analysis the answering to that question. We show that gaining trust
is the very crucial factor about the building the authority in a society. For
this reason we try to determine the elements that let imams for gaining trust
of the Islamic society and we show how these factors that establish the
relation of trust to authority.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Arslan, İ. (2013). Ahmed b. Hanbel’in Siyasi Otorite Karşısındaki Tavrı. Marife, Kış, 69-88.
- Aybakan, B. (2010). Şâfiî. Diyanet İslam ansiklopedisi içinde. (C. 38, s.223). İstanbul: Diyanet Vakfı.
- Bulut, H. İ. (2014). Râfızî-Nâsıbî İddiaları Arasında İmam Şâfiî. M. Mahfuz Söylemez ve Mustafa Özağaç (Ed.), Gelenekselci ve Modernist Paradigmalar Kıskacında İmam Şâfiî içinde. (ss.533-546). Ankara: Araştırma.
- Ebû Davud, Süleymân b. Eş’as. (1952). Sünen. Ahmed Sa’d Ali (thk.). Kahire: Mustafa el-Bâbî el-Halebî.
- Hallaq, W. (2004). Early Ijtihâd and the Later Construction of Authority. Authority, Continuity and Change in Islamic Law içinde. (pp.24-56). Cambridge: Cambridge University Press.
- İbn Kâs, Ahmed b. Ebî Ahmed. (1989). Edebü’l-kâdî. (C.1). Hüseyin Halef Cebûrî (thk.). Mektebetü’s-Sıddîk.
- İbn Kesîr, Ebû’l-Fidâ. (t.y.). el-Bidâye ve’n-nihâye (C.10). by.
- Nevevî, Yahya b. Şeref. (1992). Ravzatü’t-tâlibîn. (C.8). Âdil Ahmed Abdülmevcûd, Ali Muhammed Muavvez (thk.). Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Kandemir, Y. (1989). Ahmed b. Hanbel. Diyanet İslam ansiklopedisi içinde. (C.2, ss.75-80). İstanbul: Diyanet Vakfı.
- Kandemir, Y. (2006). el-Muvatta’. Diyanet İslam ansiklopedisi içinde. (C.31, ss.16-418). İstanbul: Diyanet Vakfı.
- Karaman, H. (1989). Ahmed b. Hanbel. Diyanet İslam ansiklopedisi içinde. (C.2, ss.75-80). İstanbul: Diyanet Vakfı.
- Kapar, A. (2003). Hz. Peygamber’in Güvenilirliği. İstem, 1, 41-50.
- Özdaşlı, K. ve Yücel, S. (2010). Yöneticiye Bağlılıkta Yöneticiye Güvenin Etkisi: Yapısal Eşitlik Modeli İle Bir Analiz. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11, 67-83.
- Özel, A. (2003). Mâlik b. Enes. Diyanet İslam ansiklopedisi içinde. (C.27, ss.506-513). İstanbul: Diyanet Vakfı.
- Özkan, H. (2013). Zührî. Diyanet İslam ansiklopedisi içinde. (C.44, ss.544-549). İstanbul: Diyanet Vakfı.
- Sübkî, Tâcüddîn Ebû Nasr. (1413). Tabakâtü’ş-Şâfiiyyeti’l-kübrâ. (C.2). Kahire.
- Tirmizî, Muhammed b. İsa. (1978). Sünen. Ahmed Muhammed Şâkir (thk.). Kahire: Musatafa el-Bâbî el-Halebî.
- Türcan, G. (2005). İslam’da dini otorite. Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 14, 95-123.
- Uyanık, M. (1998). İslam Toplumunun Oluşum Sürecinde Muhalefet Kavramı -Hasan Basri Örneği-. III. Kuran Haftası Kuran Sempozyumu içinde. (ss.95-116). Ankara.
- Uzunpostalcı, M. (1994). Ebû Hanîfe. Diyanet İslam ansiklopedisi içinde. (C.10, ss.131-138). İstanbul: Diyanet Vakfı.
DÖRT MEZHEP İMAMININ OTORİTESİNİ TESİS EDEN TEMEL UNSURLAR -GÜVEN-OTORİTE İLİŞKİSİNE DAİR BİR ANALİZ
Öz
İslam hukuk tarihinde sünnî fıkıh mezheplerinin bazı
şahısların adıyla anıldığı bilinmektedir. Fıkıh mezheplerine başkalarının değil
de, ilgili şahısların adlarının verilmesi, onların imam-önder kabul edilmesi,
araştırmamızda üzerinde durulması gereken bir husus olarak
değerlendirilmektedir. Makalemizde toplumsal otoritenin sağlanmasında fertlerin
güveninin kazanılmasının hayatî derecede önemli olduğu vurgulanmaktadır. Bu
bağlamda incelememizde mezhep imamlarının toplumun güvenini kazanmalarını
sağlayan unsurların belirlenmesi için onların ortak nitelikleri tespit edilmeye
çalışılmakta ve bu ortak niteliklerin güven-otorite ilişkisine katkıları analiz
edilmektedir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Arslan, İ. (2013). Ahmed b. Hanbel’in Siyasi Otorite Karşısındaki Tavrı. Marife, Kış, 69-88.
- Aybakan, B. (2010). Şâfiî. Diyanet İslam ansiklopedisi içinde. (C. 38, s.223). İstanbul: Diyanet Vakfı.
- Bulut, H. İ. (2014). Râfızî-Nâsıbî İddiaları Arasında İmam Şâfiî. M. Mahfuz Söylemez ve Mustafa Özağaç (Ed.), Gelenekselci ve Modernist Paradigmalar Kıskacında İmam Şâfiî içinde. (ss.533-546). Ankara: Araştırma.
- Ebû Davud, Süleymân b. Eş’as. (1952). Sünen. Ahmed Sa’d Ali (thk.). Kahire: Mustafa el-Bâbî el-Halebî.
- Hallaq, W. (2004). Early Ijtihâd and the Later Construction of Authority. Authority, Continuity and Change in Islamic Law içinde. (pp.24-56). Cambridge: Cambridge University Press.
- İbn Kâs, Ahmed b. Ebî Ahmed. (1989). Edebü’l-kâdî. (C.1). Hüseyin Halef Cebûrî (thk.). Mektebetü’s-Sıddîk.
- İbn Kesîr, Ebû’l-Fidâ. (t.y.). el-Bidâye ve’n-nihâye (C.10). by.
- Nevevî, Yahya b. Şeref. (1992). Ravzatü’t-tâlibîn. (C.8). Âdil Ahmed Abdülmevcûd, Ali Muhammed Muavvez (thk.). Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
- Kandemir, Y. (1989). Ahmed b. Hanbel. Diyanet İslam ansiklopedisi içinde. (C.2, ss.75-80). İstanbul: Diyanet Vakfı.
- Kandemir, Y. (2006). el-Muvatta’. Diyanet İslam ansiklopedisi içinde. (C.31, ss.16-418). İstanbul: Diyanet Vakfı.
- Karaman, H. (1989). Ahmed b. Hanbel. Diyanet İslam ansiklopedisi içinde. (C.2, ss.75-80). İstanbul: Diyanet Vakfı.
- Kapar, A. (2003). Hz. Peygamber’in Güvenilirliği. İstem, 1, 41-50.
- Özdaşlı, K. ve Yücel, S. (2010). Yöneticiye Bağlılıkta Yöneticiye Güvenin Etkisi: Yapısal Eşitlik Modeli İle Bir Analiz. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11, 67-83.
- Özel, A. (2003). Mâlik b. Enes. Diyanet İslam ansiklopedisi içinde. (C.27, ss.506-513). İstanbul: Diyanet Vakfı.
- Özkan, H. (2013). Zührî. Diyanet İslam ansiklopedisi içinde. (C.44, ss.544-549). İstanbul: Diyanet Vakfı.
- Sübkî, Tâcüddîn Ebû Nasr. (1413). Tabakâtü’ş-Şâfiiyyeti’l-kübrâ. (C.2). Kahire.
- Tirmizî, Muhammed b. İsa. (1978). Sünen. Ahmed Muhammed Şâkir (thk.). Kahire: Musatafa el-Bâbî el-Halebî.
- Türcan, G. (2005). İslam’da dini otorite. Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 14, 95-123.
- Uyanık, M. (1998). İslam Toplumunun Oluşum Sürecinde Muhalefet Kavramı -Hasan Basri Örneği-. III. Kuran Haftası Kuran Sempozyumu içinde. (ss.95-116). Ankara.
- Uzunpostalcı, M. (1994). Ebû Hanîfe. Diyanet İslam ansiklopedisi içinde. (C.10, ss.131-138). İstanbul: Diyanet Vakfı.
Toplam 20 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Din Araştırmaları |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 4 Aralık 2017 |
| Gönderilme Tarihi | 16 Ağustos 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Sayı: 4 |
- Makale Dosyaları
Türkiye Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır.