Öz
One of the techniques used by the Prophet Muhammad is to read the verses during his hadiths or at the end. The Prophet Muhammad recited verses, even in the face of daily events, in addition to explaining the verses that were nazil. It is seen that the Prophet Muhammad used the verses in his education method in different situations; sometimes he supported with verse what he told, sometimes answered the questions with verses, he recited the verse sometimes explaining a concept and sometimes an event.
The research was conducted in qualitative research methods depending on the document analysis method. Within the scope of the research, Kutub-i Tis'a was taken as a basis. These works were searched and the verses that the Prophet Muhammad recited in or at the end of the speech were determined, and then the reason for reading these verses was examined. In the study, reading the verse after the hadiths of the Prophet Muhammad has been examined under eight headings and it has been revealed that it is one of the education methods he frequently used. His reciting of a verse after the hadiths or practices of the Prophet Muhammad can be considered as a form of teaching, that is, as a teaching method for his companions and therefore his ummah. It can also be seen as proof of the unity and integrity of the Qur'an and Sunnah
Kaynakça
- Ahmed b. Hanbel, Ebû Abdillâh Ahmed b. Muhammed b. Hanbel eş-Şeybânî. el-Müsned. Thk. Muhammed Abdülkâdir Atâ. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye, 2008. Bowen, Glen. “Document Analysis as a Qualitative research method”. Qualitative Research Journal 9/2 (2009), 27-40. Buhârî, Ebû Abdullâh Muhammed b. İsmail. el-Câmiu’s-Sahîh. Thk. Mustafa Dîb el-Boğa. Yemâme: Dâru İbn Kesîr, 1987. Büyüköztürk, Şener. Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık, 2011. Dârimî, Ebû Muhammed Abdullah b. Abdurrahman b. Fadl. Sünen-i Dârimî. Thk. Fevvaz Ahmed ve Halid es-Sebu’l ̒Alemî. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-̒arabî, 1986. Demirtaş, Suat. Hz. Peygamber’in Gençleri Eğitim Yöntemleri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karabük: Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2019. Ebu Dâvûd, Süleyman b. Eş ̒as es-Sicistânî. Sünen-i Ebû Dâvûd. Thk. Muhammet Muhyiddin Abdülhamîd. Beyrut: Dâru’l-fikr, ty. Ebu Gudde, Abdulfettah. Bir Eğitimci Olarak Hz. Muhammed (sas.) ve Öğretim Metotları, çev. Enbiya Yıldırım, Ankara: Takdim Yayınları, 2019. Ece, Abdurrahman. “Hadisler Bağlamında Hz. Peygamber’in Eğitim ve Öğretim Metodu, Kilis 7 Aralık Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 6/10 (2019), 291-314. Erul, Bünyamin. Sahabenin Sünnet Anlayışı. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2000. Gürel, Ramazan. “Hz. Peygamber’in (s.a.) Eğitim-Öğretim Modelinde Belli Başlı İlke ve Metotlar”, Yakın Doğu Üniversitesi İslam Tetkikleri Merkezi Dergisi 1/2 (2015), 115-134. Hâkim, Ebû Abdullâh Hâkim Muhammed b. Abdullâh en-Nisâbûrî. el-Müstedrek Ale’s-Sahîhayn. Thk. : Mustafa Abdulkadir Atâ. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye, 1990. İbn Mâce, Ebû Abdullah Muhammed b. Yezîd el-Kazvînî. Sünen-i İbn Mâce. Thk. Sıdkî Cemîl el-Attâr. Beyrut: Dâru’l-fikr, 2003. Karakaş, Sirel - Aydın, Hamdullah - Erdemir, Cenap - Özemsi, Çiğdem. “Bilgi İşlemede Entegratif Model”. Multidisipliner Yaklaşımla Beyin ve Kognisyon. Ankara: Çizgi Tıp Yayınevi, 2000. Kur’ân-ı Kerim Meali. Komisyon. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2015. Küçük, Raşit. “Kur’an-Sünnet İlişkisi”. Sünnetin Dindeki Yeri. İstanbul: Ensar Neşriyat, 1998. Müslim, Ebu’l-Hüseyn Müslim b. Haccâc el-Kuşeyrî. Sahîh-i Müslim. Thk. Muhammed Fuad Abdülbâkî. Beyrut: Dâru ihyâi’t-türrâsi’l-arabî, ty. Nesâî, Ebû Abdurrahmân Ahmed b. Şuayb. Sünen-i Nesâî. Thk. Abdülfettah ebû Gudde. Halep: Mektebetü’l-maṭbûâti’l-İslâmiyye, 1986. Özbek, Abdullah. Bir Eğitimci Olarak Hz. Muhammed, Konya: Esra Yayınları,1991. Özdemir, Veysel. “Dönüştürücü (Transformasyonel) Liderliğin Kaynağı Olarak Hz. Muhammed (sas)”. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 4/7 (2014), 27-52. Öztürk, Sümeyye. Hz. Peygamber’in (s.a.v.) Eğitimciliği Çerçevesinde Modern Öğretim İlke ve Kuramlarının Değerlendirmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Aksaray: Aksaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2019. Taberânî, Ebu’l-Kâsım Süleymân b. Ahmed. el-Muʿcemu’l-kebîr. Thk. Hamdî b. Abdulmecid. Kahire: Mektebetu İbn Teymiyye, 1994. Taberî, Muhammed b. Cerîr. Camiu’l-Beyan ‘an Te’vili Ayi’l-Kur’an. Thk. Şakir Mahmud Muhammed ve Ahmed Muhammed Şakir. Kahire: Mektebetu İbn Teymiyye, ty. Tirmizî, Muḥammed b. İsa b. Musa İbn Dehhâk. Sünen-i Tirmizî. Thk. Beşşar Avvâd Marûf. Beyrut: Dâru’l-Garbi’l-İslamî, 1998. Yıldırım, Ali - Şimşek, Hasan. Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 2008.
Öz
Hz. Peygamber’in kullandığı eğitim uygulamalarından biri de sözlerinin içinde veya sonunda ayet okumasıdır. Hz. Peygamber, nazil olan ayetleri açıklamasının dışında, günlük olaylar karşısında dahi ayet okumuştur. Hz. Peygamber’in eğitim uygulamaları içinde, ayetlere yer vermesini birbirinden farklı durumlarda yaptığı görülmektedir; bazen anlattıklarını ayetlerle delillendirmiş, bazen sorulara ayetlerle cevaplar vermiş, bazen bir kavramı ayetle açıklamış ve bazen de açıkladığı konuyu ayetle daha genişçe izah etmiştir.
Araştırma nitel araştırma yöntemlerinden doküman analizi yöntemiyle yapılmıştır. Araştırmada Kütüb-i Tis’a esas alınmıştır. Bu eserler taranarak Hz. Peygamber’in hadislerinin içinde veya sonunda okuduğu ayetler tespit edilmiş, ardından bu ayetlerin okunma sebebi incelenmiştir. Hz. Peygamber’in hadislerinden sonra ayet okuması, sekiz başlık altında incelenmiş ve bu durumun onun sıkça kullandığı bir eğitim metodu olduğu ortaya konmuştur. Hz. Peygamber’in hadislerinden veya uygulamalarından sonra bir ayet okuması, onun bir ta’limi, yani sahabesine ve dolayısıyla ümmetine bir öğretim biçimi olarak değerlendirilebilir. Ayrıca bu, Kur’an ve Sünnet birlikteliği ve bütünlüğünün de bir delili olarak görülebilir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Ahmed b. Hanbel, Ebû Abdillâh Ahmed b. Muhammed b. Hanbel eş-Şeybânî. el-Müsned. Thk. Muhammed Abdülkâdir Atâ. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye, 2008. Bowen, Glen. “Document Analysis as a Qualitative research method”. Qualitative Research Journal 9/2 (2009), 27-40. Buhârî, Ebû Abdullâh Muhammed b. İsmail. el-Câmiu’s-Sahîh. Thk. Mustafa Dîb el-Boğa. Yemâme: Dâru İbn Kesîr, 1987. Büyüköztürk, Şener. Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık, 2011. Dârimî, Ebû Muhammed Abdullah b. Abdurrahman b. Fadl. Sünen-i Dârimî. Thk. Fevvaz Ahmed ve Halid es-Sebu’l ̒Alemî. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-̒arabî, 1986. Demirtaş, Suat. Hz. Peygamber’in Gençleri Eğitim Yöntemleri, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Karabük: Karabük Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2019. Ebu Dâvûd, Süleyman b. Eş ̒as es-Sicistânî. Sünen-i Ebû Dâvûd. Thk. Muhammet Muhyiddin Abdülhamîd. Beyrut: Dâru’l-fikr, ty. Ebu Gudde, Abdulfettah. Bir Eğitimci Olarak Hz. Muhammed (sas.) ve Öğretim Metotları, çev. Enbiya Yıldırım, Ankara: Takdim Yayınları, 2019. Ece, Abdurrahman. “Hadisler Bağlamında Hz. Peygamber’in Eğitim ve Öğretim Metodu, Kilis 7 Aralık Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 6/10 (2019), 291-314. Erul, Bünyamin. Sahabenin Sünnet Anlayışı. Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları, 2000. Gürel, Ramazan. “Hz. Peygamber’in (s.a.) Eğitim-Öğretim Modelinde Belli Başlı İlke ve Metotlar”, Yakın Doğu Üniversitesi İslam Tetkikleri Merkezi Dergisi 1/2 (2015), 115-134. Hâkim, Ebû Abdullâh Hâkim Muhammed b. Abdullâh en-Nisâbûrî. el-Müstedrek Ale’s-Sahîhayn. Thk. : Mustafa Abdulkadir Atâ. Beyrut: Dâru’l-kütübi’l-ilmiyye, 1990. İbn Mâce, Ebû Abdullah Muhammed b. Yezîd el-Kazvînî. Sünen-i İbn Mâce. Thk. Sıdkî Cemîl el-Attâr. Beyrut: Dâru’l-fikr, 2003. Karakaş, Sirel - Aydın, Hamdullah - Erdemir, Cenap - Özemsi, Çiğdem. “Bilgi İşlemede Entegratif Model”. Multidisipliner Yaklaşımla Beyin ve Kognisyon. Ankara: Çizgi Tıp Yayınevi, 2000. Kur’ân-ı Kerim Meali. Komisyon. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2015. Küçük, Raşit. “Kur’an-Sünnet İlişkisi”. Sünnetin Dindeki Yeri. İstanbul: Ensar Neşriyat, 1998. Müslim, Ebu’l-Hüseyn Müslim b. Haccâc el-Kuşeyrî. Sahîh-i Müslim. Thk. Muhammed Fuad Abdülbâkî. Beyrut: Dâru ihyâi’t-türrâsi’l-arabî, ty. Nesâî, Ebû Abdurrahmân Ahmed b. Şuayb. Sünen-i Nesâî. Thk. Abdülfettah ebû Gudde. Halep: Mektebetü’l-maṭbûâti’l-İslâmiyye, 1986. Özbek, Abdullah. Bir Eğitimci Olarak Hz. Muhammed, Konya: Esra Yayınları,1991. Özdemir, Veysel. “Dönüştürücü (Transformasyonel) Liderliğin Kaynağı Olarak Hz. Muhammed (sas)”. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 4/7 (2014), 27-52. Öztürk, Sümeyye. Hz. Peygamber’in (s.a.v.) Eğitimciliği Çerçevesinde Modern Öğretim İlke ve Kuramlarının Değerlendirmesi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Aksaray: Aksaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2019. Taberânî, Ebu’l-Kâsım Süleymân b. Ahmed. el-Muʿcemu’l-kebîr. Thk. Hamdî b. Abdulmecid. Kahire: Mektebetu İbn Teymiyye, 1994. Taberî, Muhammed b. Cerîr. Camiu’l-Beyan ‘an Te’vili Ayi’l-Kur’an. Thk. Şakir Mahmud Muhammed ve Ahmed Muhammed Şakir. Kahire: Mektebetu İbn Teymiyye, ty. Tirmizî, Muḥammed b. İsa b. Musa İbn Dehhâk. Sünen-i Tirmizî. Thk. Beşşar Avvâd Marûf. Beyrut: Dâru’l-Garbi’l-İslamî, 1998. Yıldırım, Ali - Şimşek, Hasan. Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, 2008.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 5 Haziran 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 15 Sayı: 1 |
