Akademik Platform İslami Araştırmalar Dergisi

Öz

Napolyon’un Mısır’ı işgali, özelde Mısır genelde Arap toplumunun romana aşina olmasını sağlamıştır. Batı menşeli bir tür olan roman doğduğu yerle münhasır kalmayarak diğer coğrafyalara da ulaşmıştır. Bu tarihten önce Arap toplumunda romanın öncüsü ve bir alt formu sayılabilecek “makâme” adlı tür mevcuttur. Arap Edebiyatı’nın Batıyla münasebeti sonucu bu tür romana evrilmiş ve artık roman, Arap toplumunda da ilgi görmeye başlamıştır. Zaman içerisinde Arap dilinde yazılmış romanların ortaya çıkmasıyla romanın Arap dünyasındaki yolculuğu da hız kazanmıştır. Yazarın düşün ve hayal dünyasından yazıya dökülen roman, son halini alıncaya kadar birçok faktörden etkilenir. Bu faktörlerden biri de yazarın yaşadığı çevre ve dönemin özellikleridir. Atmışlı yıllarda Arap dünyasında sosyalizm önemli akımlardan biri olarak kendini göstermektedir. Bu etkiyi o dönem yazarlarının eserlerinde görmek mümkündür. Arap edebiyat dünyasında “Altmışlar Kuşağı”nın önemli bir yeri vardır. Bu kuşağın temsilcilerden biri de makalemizin konusunu oluşturan Abdulhakîm Kâsım’dır. Abdulhakîm Kâsım altmışlı yıllarda yazım hayatına başlaması sebebiyle o dönem etkili olan akımlardan oldukça etkilenmiştir. İlk romanı olan “Eyyâmu’l-İnsâni’s-Seb‘a” eserinde kırsalda yaşayan bir grup fakir insanın öyküsünü konu edinmesi o dönem etkin akımlardan sosyalizmden etkilendiğini göstermektedir. Yazar romanda farklı temalar bağlamında değişik olgular işlemiştir. Özlem teması bu temalardan en belirgin olanlarındandır. Özlem temasının eserde bu kadar bariz görülmesinin sebebi Kâsım’ın eserini yazarken içinde bulunduğu halet-i ruhiyesi olsa gerektir. Bu çalışmayla “Altmışlar Kuşağı” yazarlarından Abdulhakîm Kâsım’ın hayatı ve ilk romanı “Eyyâmu’l-İnsâni’s-Seb‘a”da işlediği özlem teması analiz edilecektir. Bu şekilde yazarın eserinin özellikleri hakkında daha ayrıntılı bilgi sahibi olunması hedeflenmektedir.